sweński svenska | |
---|---|
Utworzenie: | Toivonen w 2008 |
Cel utworzenia: | na potrzeby conworldu |
Używany w (Unia Krajów Słowiańskich): | Swenia (Svenska kungrika) |
Ilość mówiących (Unia Krajów Słowiańskich) | ? |
Ilość mówiących (faktyczna) | ? |
Sposoby zapisu: | łaciński |
Klasyfikacja: | języki indoeuropejskie słowiańskie północnosłowiańskie sweński |
Status urzędowy | |
Język urzędowy (Unia Krajów Słowiańskich): | Swenia |
Oficjalna regulacja: | Svenske Move Institut ådë Kungska Akademja Nauk |
Kody | |
Conlanger–2 | - |
Lista conlangów | |
Język sweński (svenska (mova)) - język słowiański używany w Swenii.
Cechy charakterystyczne[]
Język sweński, dzięki swej izolacji oraz wpływom germańskim i ugrofińskim, posiada cechy rzadkie w językach słowiańskich. Są to m. in. zanik palatalizacji, brak wielu spółgłosek (m. in. c, z), bardzo rozbudowany system samogłosek.
Alfabet i fonologia[]
- a b d e f g h i j k l m n o p r s t u v y å ä ë ö
Dwuznaki: sj czytamy [ɧ], tj czytamy [ɕ].
Samogłoski[]
Wymowa samogłosek jest nastepująca:
a czytamy [a]
e czytamy [e]
i czytamy [i]
o czytamy [o]
u czytamy [ʉ]
y czytamy [y]
å czytamy [ɔ]
ä czytamy [ɛ]
ë czytamy [ə]
ö czytamy [ø]
Język sweński nie posiada dyftongów.