Conlang Wiki
Advertisement
Kuchyi

Mapa administracyjna z zaznaczeniem (1-151) dzielnic Kūchyì i (A-U) okręgów.

Kūchyì- stolica (gānkìn) Cesarstwa Higanii i stołecznej prowincji Gāngal (pis. współczesna- Gāngaì), położone nad Morzem Szmaragdowym na wyspie Shikiôk-sók. Obszar metropolitarny Kūchyì i część przylegających do niego obszarów stanowi osobną prowincję, wydzieloną oficjalnie w 1931 r. , lecz mającą autonomię od V w . n.e. Metropolia jest ściśle powiązana z miastami na sąsiednich wyspach- Kóru na Mei-sók, Aikók na Dai-sók i Bādè na Merúwe-sók. Między sąsiednimi wyspami regularnie kursują promy i statki wycieczkowe. Kūchyì i okoliczne miejscowości stanowią centrum finansowe Higanii- tu znajduje się siedziba Narodowego Banku Higanii ( Higān -Sāwākkì- baimó) oraz licznych banków prywatnych, instytucji rozliczeniowych, urzędów skarbowych i koncernów- medialnych, medycznych, czy żywnościowych. Licznie inwestują tu także zagraniczne firmy. Stolica oferuje kształcenie na wysokim poziomie- istnieją tu uczelnie wyższe kształcące kadry nauczycielskie, sportowe, wojskowe, urzędnicze, polityczne, przede wszystkim Uniwersytet.(najważniejsze z tych uczelni zostaną wymienione w rozdziale Kultura). W Kūchyì znajduje się też centrum polityczne państwa- najwyższe urzędy- siedziba premiera- kancelaria Hyákisó, ministerstwa, siedziby Naczelnego Dowództwa ( Gāngaope), Narodowej Agencji Wywiadowczej ( Sāwākkì- seumim-lāko) , Naczelnego Komisariatu Policji (Gānsaimozú)i innych służb,Pałac Cesarski (Wāhaokē) i wiele innych. W stolicy znajduje się też największy port przeładunkowy w kraju. Metropolia skupia 22 mln mieszkańców, a prognozy wskazują, że do 2050 r, liczba ta wzrośnie do 28 mln.

Położenie[]

Miasto położone jest na pięciu głównych wzgórzach, nieco górujących nad okolicą- tzw. "pięciu braci" (mókou) -Misái, Ansái, Kobai, Honnai i Regūi (Regūsó). Na Honnai powstała prawdopodobnie pierwsza osada rybacka- heu, ok. VI w. p.n.e. Tam też do dziś znajduje się najwięcej zabytków, w tym świątyń kultu kácya, mauzoleów władców, grobowców wybitnych wojskowych, dygnitarzy i poetów, pałacy, muzeów i kapliczek. Oprócz głównej dla miasta wyspy Shikiôk-sók, stolica zasięgiem obejmuje także sąsiednie wyspy Migák-sók i Oó-sók, a także Hómai-sók, Leu-sók, czy Rìnhiú-sók,, mniej zabudowane od głównej wyspy, charakterystyczne są dla niej domki wiejskie i miejskie- heifu i kìntal. Oprócz tego w skład metropolii stołeczne wchodzą także liczne mniejsze wysepki, bo aż 28. Tylko 14 z wszystkich wysp Kūchyì jest zamieszkana, reszta jest zbyt mała lub istnieją na niej rezerwaty, jak na wyspie Lamó-sók (Narodowy Park Klonów- Sāwākkì- jiri- ugóru). Przez wyspę Shikiôk-sók przepływa licząca 17 km długości rzeka Daimi-shèn. Cała powierzchnia metropolii wynosi 1014 km², zaś samego miasta- 911 km². Teren dość wyżynny, lasy obfitują w klony, jesiony i magnolie.Zimy dość łagodne racji morskiego klimatu, lata umiarkowanie gorące, z dużą ilością burz i tornado, choć nie tak częstych, jak na wschodzie kraju.

Podział administracyjny[]

Kūchyì jest podzielone od 1928 r. na regiony (kìnsām), dzielnice (amu), niektóre regiony dzielą się także na okręgi (rô). Na czele stolicy , w przeciwieństwie do większości miast Higanii, nie stoi burmistrz, lecz gubernator prowincji Gāngal (od 10 maja 2017 r. Ró Maizóhū z Ośrodka Ludowego). Tytułuje się go nieformalnie prezydentem (ranhózán). Podlegają mu burmistrzowie (kimazán) poszczególnych regionów). im zaś podlegają przewodniczący rad (kìnsakahónen) dzielnic i okręgów. Za komunikację z rządem i gubernatorem odpowiadają rady dzielnic (amuhó) i okręgów (rôhó), ich przewodniczący zaś zasiadają w radach regionalnych (kìnsām'maihó). Za wszelkie dziedziny życia miejskiego odpowiadają wydziały (sáu), których jest 10 (Budownictwa i Transportu, Wodne i Ekologii, Sportu, Promocji, Komunikacji, Integracji, Administracji, Zdrowia, Służb oraz Kultury). Regiony mogą liczyć maksymalnie do 12 dzielnic. Miasto liczy łącznie 151 dzielnic i 20 okręgów. Co pół roku wszyscy burmistrzowie regionów i przewodniczący rad dzielnic i okręgów zbierają się na zarządzane przez gubernatora stolicy i prowincji stołecznej Półroczne Zebranie Ogólnostołeczne (Sagānkìn we-lesó- mainô).

Komunikacja[]

Transport kolejowy[]

Kolej to jeden z najważniejszych rodzajów komunikacji nie tylko w stolicy, ale i w całej Higanii. Ze względu na liczne cieśniny, kanały i wyspy, zaistniała konieczność budowy mostów, a w dobie rozwoju przemysłu, także i linii kolejowych. Do Kūchyì prowadzą trzy linie wysokich prędkości, obsługiwane przez Państwowe/Ogólnokrajowe Przedsiębiorstwo Kolejowe (Tui sakkógô-awah púih). Do stolicy prowadzą regionalne trasy Państwowych Kolei Prowicjonalnych (Tuigaì sakkógô) z prowincji Daìrènk, Sagō i Gugúsè. Ponadto istnieją, jak w wielu większych higańskich miastach, Wewnątrzmiejskie Koleje Pośpieszne (Bānkìnchiisakkó), które obsługują Dworzec Centralny (Gānbuù) i dworce Kigi i Haimamó na zachodzie miasta. Zarząd spółki WKP jest mieszany-państowo-prywatny, przy czym prywatni udziałowcy posiadają 80% zysków z kolei wewnątrzmiejskiej. Stolica, jak 17 z 27 prowincji, posiada nowoczesne metro-(Gānkìnkúur'sakkó/ Gānkìnksómsakkó). Kolej podziemna łączy wszystkie dzielnice i posiada 17 linii. Metrem zarządza 7 firm prywatnych i jedna spółka skarbu państwa. Wszystkie stacje stołecznej kolei miejskiej, zarówno naziemnej, jak i podziemnej zostały w latach 2011-2014 i w 2016 r. gruntownie zmodernizowane i dostosowane do bieżących potrzeb, bardzo dobrze wkomponowują się również w miejską architekturę i gwarantują bezpieczeństwo pasażerom. Od 2007 r. na każdym peronie obowiązuje nakaz posiadania systemu przeciwpożarowego i schronu. Na Dworcu Centralnym i wokół wielu innych stacji powstają restauracje, urzędy, centra handlowe, a nawet ogrody. Kolej jest głównym przewoźnikiem dla mieszkańców miasta- każdego dnia obsługuje 10 mln mieszkańców.

Transport drogowy[]

Stolica jest położona na wyspie, więc nie ma bezpośredniego połączenia drogowego z lądem, wyjąwszy mosty Shókó i Miri prowadzące na Płw. Mānu w prowincji Sagō, łączące się dalej z drogą S4 z płd.Daìrènk do Shúk. Zbiegają się tu dwie drogi krajowe- to mosty prowadzące na wyspę Cheinók-sók i Ai -sók. Z S4 łączą się linie autobusowe: stołeczne 120 linii autobusów miejskich (kìnmóchiji) i 30 linii podmiejskich (uhukìnchiji), obie należące do Państwowego Przedsiębiorstwa Samochodowego (Tui/ ukkì wārúri púih). Istnieje też 9 miejskich dróg szybkiego ruchu.

Transport lotniczy[]

Na terenie Kūchyì istnieją dwa porty lotnicze: Tichó z 1957 r. i Kàjômi z 2005 r. Pierwszy obsługuje rocznie 40 mln , zaś drugi 20 mln pasażerów.

Advertisement