Conlang Wiki
Advertisement

Wielka Wojna to w uniwersum Panslawii konflikt zbrojny o skali porównywalnej z rzeczywistą II wojną światową. Miał miejsce w latach 1935-1943.

Uczestnicy[]

Alianci Wspierający Oś Wspierający Aliantów
Bilia (1935-1940)
Brażyla
Dynezja
Galia
Lidocja
Romania (1935-37)
Spalsko
Swealand
Bałtyki (1935-40)
Bilia (1940-1943)
Kazachstan (1940-43)
Kolaszyn
Kugulstan
Lutyzania
Prusenia (1935-40)
Rodzka
Romania (1937-43)
Rzem
Selewia (1938-40)
Wiatka
Worastan
Zagórze (udział mimowolny)
Euskadia
Gardna
Gwandalia
Keralia
Merezja
Neuscja (rząd kolaboracyjny)
Tocharstan
Euskadia
Gardna
Keralia (końcowa faza wojny)
Morynia

Przebieg wojny[]

Kampania Dżarańska[]

Do opisania: inwazja Spalska na Dżaran

Wojna domowa w Indiach[]

Front Wiatycko-Spalski (1935-42)[]

W 1935 Spalsko zaatakowało Wiatkę w odpowiedzi na zabójstwo przywódcy Gnazdowskiej Partii Narodowej. Początkowo toczyła się wojna pozycyjna w Gnazdowszczyznie, jednak w 1937 dzięki wprowadzeniu do walki czołgów Spalsko przełamało front i wspólnie z Dynezją okrążyło stolicę Wiatki, Biełaszyr. Tocząca się w latach 1939-40 bitwa o miasto była punktem zwrotnym wojny w tej części świata: skuteczna obrona miasta podniosła morale alianckiej armii. Równocześnie wojskom Osi nie udało się zdobyć Górnej Wiatki, najbardziej uprzemysłowionej części kraju, co pozwoliło wiatyckim zakładom przemysłowym, wspartym dostawami alianckich surowców przybywających przez Kazachstan, szybko uzupełniać straty w sprzęcie. Linie zaopatrzeniowe wojsk spalskich nadmiernie się rozciągnęły, w dodatku w Akbuszu wybuchła rebelia plemion turkijskich, zniechęconych do polityki okupanta. Otwarcie drugiego frontu przez Worastan pozwoliło Aliantom przeprowadzić kontrofensywę i wkroczyć w połowie 1942 roku do Spalska.

Front Worastański (1940-42)[]

W czasie Wielkiej Wojny Worańczycy zaatakowali Spalsko, ponieważ mieli dowody (sfałszowane, jak się później okazało) że Spalcy sponsorowali partyzantkę czeczeńskiego watażki Borza Jurikanta, która dawała się we znaki nawet po zakończeniu wojny. Istnieje nawet teoria, w myśl której to ludzie Jurikanta podrzucili Worańczykom zdjęcia, aby odegrać się za polityczne odrzucenie przez Spalsko, którego władze nie zamierzały szerzej go wspierać.

Wojna o Spalsko (1942-43)[]

Połączone siły Worastanu, Kugulstanu, Kazachstanu i Wiatki zajęły Spalsko w latach 1942-43.

Wojna na Półwyspie Mantryjskim[]

W 1936 roku w Balcerze, chcącemu dzięki wojnie uzyskać niepodległość wybuchło powstanie. Dynezja krwawo je stłumiła, przez co w obronie Balcera stanął Kolaszyn. Sojusz przeciwko Dynezji zawiązały Balcer, Morynia i Kolaszyn. Jednak sytuacja na wschodzie Jaruzji spowodowała wyjście z sojuszu Kolaszyna, który swe wojska wysłał, by wspomóc Wiatkę. Dzięki temu Dynezja napowrotnie zajęła Balcer. Konflikt skończył się podpisaniem pokoju w 1939roku, na mocy którego Balcer stał się autonomiczną republiką w ramach Dynezji (oprócz południowych krańców, które zostały częścią Morynii).

Główne postacie, które zaważyły na losach wojny[]

Indusi[]

  • Parchander Janghi - inspirator oraz główny autor rewolucji komunistycznej (w efekcie wybuchła indyjska wojna domowa) w Indiach, która uniemożliwiła indyjskie wsparcie dla Spalska.

Romańczycy[]

  • Cerîna Chiarînţu — pseud. Hata Mari, tancerka, oskarżona o bycie podwójnym agentem na usługach Romanii i Spalska. Dowodem w sprawie były przechwycone w Rodzce depesze nadawane przez Spalców z okupowanego Dżaranu.
  • Ghecub Gianzisu — dyktator, panujący w Romanii w latach 1929-1937. Wprowadził kraj do wojny, został obalony w wyniku małej rewolucji feryczyreszteńskiej 13 października 1937.
  • Remu Puntu — dowódca I Armii, walczącej na terenie Swealandu.
  • Rafăi IV Largitas — ostatni król Romanii, doprowadził do przejścia kraju na stronę Aliantów w 1937.

Spalcy[]

  • Vladimir Rastov - Wódz Spalska, człowiek, który doprowadził do wybuchu konfliktu
  • Stanislav Janukov - Marszałek polowy, ostatni obrońca ojczyzny, złożył kapitulację
  • Vladimir Žukov - dowódca tzw. Sił Wschodnich, odpowiedzialnych za inwazję na Wiatkę
  • Hakan Romanov - dowódca tzw. Sił Północnych, stacjonujących w Kugulstanie, odpowiedzialny za masowe mordy na ludach turkijskich.
  • Matej Kružin - minister spraw zagranicznych Spalska, podpisał w imieniu Wodza Traktat Loniczowski, na mocy którego Dynezja stanęła po stronie Spalska.
  • Mihail Didojev - dowódca tzw. Sił Południowych, okupujących Dżaran, odpowiedzialny za eksterminację jednej trzeciej ludności wyspy. Z pochodzenia Mingrel
  • Anton Burijev - kugulstański generał, z pochodzenia spalszczony Karagijczyk, autor wojskowego zamachu stanu w dniu spalskiej inwazji, w celu późniejszej kapitulacji
  • Andrej Basmačev - przywódca Niezależnego Państwa Parjaków w górach Dżaranu
  • Andrej Rožkov - dowódca Sił Afrykańskich
  • Dragan Dolgan - dowódca Korpusu Zewnętrznego w Dynezji, ostatni przywódca

Swearowie[]

  • Henrik Hermansſon Gjörling – dyktator (Förare) Swealandu podczas wojny; kontynuował on sojusz, który zawarł z państwami Osi jego poprzednik na tym stanowisku, Alfred Ludwigsſon Hydler.

Worastańczycy[]

  • Chpelwak Aczakzaj - prezydent w latach 1931 - 1946, zdecydował o przystąpieniu Worastanu do wojny
  • Zaratoszt Mianchel - generał, dowódca sił zbrojnych, poległ na froncie w 1941
  • Borz Jurikant - przywódca rebeliantów czeczeńskich, szukał pomocy u Spalców

Wiatycze[]

  • Igor Jusupow — prezydent Wiatki w latach 1933-44 (wybory w 1938 nie odbyły się)
  • Jaroslaw Karimow — generał, dowódca obrony Biełaszyra, od 1940 naczelny dowódca sił zbrojnych
  • Batyr Altynbajew — z pochodzenia Tadżyk, przywódca antyspalskiej partyzantki w Akbuszu, pierwszy prezydent autonomicznej Republiki Akbuszu

Kazachowie[]

  • Jerbolat Dosajew — prezydent Kazachstanu w latach 1939-47, spowodował przyłączenie się Kazachstanu do Aliantów w 1940

Selewianie[]

  • Desić Nabričovic - cesarz Selewii, w roku 1938 ogłosił przyłączenie się Selewii do Aliantów. Podczas demokratycznych buntów w 1940 roku musiał odejść z urzędu cesarza, wprowadzić ustrój republikański i podpisać rozejm z Osią.

Neuscuzi[]

  • Henriuc de Franc, generaul – prezydent Neuscji w latach 1937-1942, kolaborant z państwami Osi
  • Carles Gioseph Peĭtã, marêciaul – bohater wojenny, przywódca neuscyjskiego ruchu oporu przeciw państwom Osi; póniejszy prezydent Neuscji

Bilijczycy[]

  • Joríj Bínkovskí - przywódca partyzantów walczących z faszystowską dyktaturą w Bilii. Był jednym z organizatorów wyborów w 1941. W 1943 wybrano go na prezydenta Bilii.

Krabaci[]

  • Tomislav Vilk - prospalski prezydent Krabacji w latach 1933-41; zamordowany wiosną 1941 we wsi Pjatnyca
  • Konstantyn Pjatrycki - pułkownik armii krabackiej; zwolniony ze służby w 1934, przeszedł wraz z lojalnymi oddziałami do walki partyzanckiej.
Advertisement